کتاب آموزش پیشرفته تریدینگ (معاملات ارز دیجیتال، بورس و آتی)

عنوان کتاب: آموزش پیشرفته تریدینگ (معاملات ارز دیجیتال، بورس و آتی)

نویسنده: امیر فیضی

کتاب آموزش پیشرفته تریدینگ (معاملات ارز دیجیتال، بورس و آتی) نوشته امیر فیضی میباشد. اگر قصد سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال را دارید، به هیچ عنوان سرمایه‌گذاری کورکورانه و با این فکر که (باید در ارزهای دیجیتال ســرمایه‌گذاری کنم، چون بقیه هم ســرمایه‌گذاری می کنند) را توصیه نمی‌کنیم.

نه فقــط در ارزهای دیجیتال؛ بلکه سرمایه‌گذاری در هر بازاری مستلزم شناخت درســت از آن است. به بیان ساده، باید به طور دقیق بدانید که روی چه چیزی ســرمایه گذاری می‌کنید و وقت می‌گذارید. در زمان نگارش این کتاب، فقط حدود ۱۲ ســال از آغاز دوران واقعی ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز (به عبارت دیگر ۱۲ سال از معرفی بیتکوین) می‌گذرد؛ بنابراین نسبت به پدیده‌های سنتی، درک ماهیت دارایی‌های دیجیتال با چالش‌های بیشتری همراه است.

 

چکیده ای از کتاب:

فصل اول

مفاهیم پایه

از آنجایی که این کتاب برای تمام افراد چه تازه کار و چه حرفه ای نوشته شده است، قبل از رفتن به سراغ مباحث مربوط به سرمایه گذاری و معامله، به درک و یادگیری مفاهیم پایه نیاز است. یادگیری مفاهیم پایه حوزه ارز دیجیتال را میتوان مانند آموختن الفبا برای فراگیری یک زبان در نظر گرفت. همانطور که اگر الفبای یک زبان خارجی را یاد نگیرید، نمیتوانید از آن استفاده کنید، عدم یادگیری مفاهیم پایه این فضای نوپا هم در ادامه مسیر، مشکالت زیادی برای شما ایجاد می کند.

اگر قصد سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال را دارید، به هیچ عنوان سرمایه گذاری کورکورانه و با این فکر که (باید در ارزهای دیجیتال ســرمایه گذاری کنم، چون بقیه هم ســرمایه گذاری می کنند) را توصیه نمی کنیم. نه فقــط در ارز دیجیتال؛ بلکه سرمایه گذاری بورس در هر بازاری مستلزم شناخت درســت از آن است.

به بیان ساده، باید به طور دقیق بدانید که روی چه چیزی ســرمایه گذاری می کنید و وقت می گذارید. در زمان نگارش این کتاب، فقط حدود ۱۲ ســال از آغاز دوران واقعی ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز (به عبارت دیگر ۱۲ سال از معرفی بورس بیتکوین) می گذرد؛ بنابراین نسبت به پدیده های سنتی، درک ماهیت دارایی های دیجیتال با چالش های بیشتری همراه است.

در این بخش، ابتدا تاریخچه پول و روند تکامل آن را به صورت مختصر مرور بورس می کنیم تا به درک درســتی از پول و چگونگی تحول آن در طول زمان برسید و سپس به سراغ مفاهیمی می رویم که دانستن آن ها قبل از ورود به دنیای ارز دیجیتال ضروری است.

تاریخچه پول

بسیاری از دانشمندان، پول را بزرگترین ابتکار تاریخ بشریت می دانند. بدون پول، احتمالاً هنوز در جنگل ها و دشــت های پهناور، با نیزه های دست ساز به دنبال شکار حیوانات و پیدا کردن غذا بودیم، یا شاید شــب و روزمان به کشاورزی می گذشت. پول به بشر نظم و انگیزه پیشــرفت داد و باعث ظهور تمدن های بزرگ شد. بدون این ابتکار بی نظیر، هیچ پیشرفتی بورس قابل تصور نبود.

پول چیست؟

پول از نظر بسیاری از اقتصاددانان کلاســیک هر چیزی است که: 1- واسط تبادل باشد؛ یعنی بتوان با آن تبادل کالا انجام داد و نیازهای خود را برطرف کرد. 2- واحد حساب باشد؛ یعنی بتوان بهای یک چیز را با آن تعیین کرد و 3- ذخیره ارزش باشد؛ یعنی چیزی که بتوان آن را ذخیره کرد تا در آینده که همچنان دارای ارزش اســت، مورد استفاده قرار بگیرد.

پول به عنوان یک کالا مصرفی یا کاالی سرمایه ای خریداری نمی شود؛ بلکه کارکرد اصلی آن معاوضه با کالاهای دیگر است. هرچند خرید کالای سرمایه ای با هدف ایجاد درآمد انجام می شود، تقاضا برای پول همیشه وجود دارد و کالای سرمایه ای نمی تواند جایگزین آن شود.

به گفته لودویگ فون میزس، اقتصاددان بزرگ مکتب اتریش، عدم قطعیت در مورد آینده دلیل اصلی تمایل انســان ها به نگه داشتن پول است و اگر افراد از تمام هزینه ها و درآمدهای خود آگاه بودند، می توانستند پول خود را به صورت بهینه برنامه ریزی کنند تا مجبور نباشند پول نقد نگهداری کنند. اقتصاددانان تعریف (پول) و (ارز) را یکی نمی دانند.

به عقیده آن ها، پول سیستمی از حساب ها و اعتبارات است که ارز به آن جان می بخشد. مثالً دلار یک سیستم پولی است که ارز آن همان اسکناس دلار اســت. در گذشته، اقتصاددانان سنتی، پول را به اشیای قابل لمس مثل اسکناس، سکه یا هر کالای فیزیکی دیگری محدود می کردند، اما از نظر صاحب نظران معاصر، حتی گاهی یک چیز (مثل لباس یا مدل مو) در بازی کامپیوتری هم می تواند به عنوان پول در نظر گرفته شــود.

نسلی که با فروشگاه ها و کالاهای واقعی و فیزیکی بزرگ شــده، امروز برایش عجیب است که چرا یک نفر در یک بازی کامپیوتری ســکه های مجازی می خرد. از نظر اغلب اقتصادانان عصر حاضر، پول بودن یک چیز کاملاً بین الذهانی است.

به عبارت دیگر، یک چیز وقتی ارزشمند می شود و به عنوان پول مورد استفاده قرار می گیرد که عده ای ارزشمندی آن را می پذیرند. برای اینکه مفهوم بین االذهانی بودن پول را بهتر درک کنید، به بررسی نمونه ای به جز ارزهای رایج ملی نیاز داریــم؛ چرا که برای مدت زیادی از این ارزها استفاده کرده ایم و پیش زمینه غلط ما از پول های رایج اجازه نمی دهد تا از عدم ارزش ذاتی آن ها اطمینان حاصل کنیم.

با داســتانی از جامعه ای شروع کنیم که تا اوایل دهه 1900 در جزایر (میکرونزی) زندگی می کردند و (یپ) نام داشتند. اهالی یپ دارای پولی عجیب بودند. پول مردم این جزیره ســنگ های غولپیکری به نام (رای) بود. سنگ های رای واقعاً سنگین بودند و بزرگ ترینشان چهار تن وزن داشت و قطرش ۵.۳ متر بود.

واحد پولی که چند صد کیلو وزنش بود. به یک اســکناس فکر کنید که 200 کیلوگرم وزن داشته باشد! اما مردم یپ سنگ های رای را جابه جا نمی کردند، یا به شکلی که ما از اسکناس و سکه استفاده می کنیم آن را مبادله نمی کردند، بلکه آن ها فقط ثبت می کردند که چه کسی مالک چه قسمتی از کدام سنگ است. به عنوان مثال، فرض کنید یک سنگ رای دو تنی روی کوه قرار دارد.

مالک سنگ برای خرید مایحتاج خود نیاز ندارد که سنگ را با خودش جابه جا کند. فقط کافی است که مالکیت سنگ یا بخشی از ســنگ را به فرد دیگری منتقل کند؛ در نتیجه سنگ همچنان سر جایش باقی می ماند. حتی روایتی وجود دارد که یک بار یکی از سنگ های رای که روی یک کشتی قرار داشته است، به دلیل طوفان به دریا می افتد. با این حال، ارزش سنگ همچنان حفظ می شود و با آن معامله صورت می گیرد، چون حتی اگر سنگ در کف دریا هم باشد، می توان به صورت قراردادی مالکیت آن را منتقل کرد.

مردم جزیره یپ هنوز از این سنگ ها استفاده می کنند! شــاید فکر کنید این فقط مختص این جزیره است، اما اگر کمی دقیق تر نگاه کنید و ادامه این فصل را بخوانید، خواهید فهمید که حتی ارز دیجیتال رایج ملی مثل دلار یا ریال هم از چنین مفهومی پیروی می کنند. چیزی مانند اسکناس دلار یا سنگ، ذاتاً ارزشمند نیست.

تنها دلیلی که باعث می شود این چیزها ارزش داشته باشند، این است که ما همگی این تصمیم را گرفته ایم و چون ما این تصمیم را گرفته ایم، آن ها ارزشمندند. پول در تبادل و معامله ای که با هم داریم، معنی پیدا می کند. پول چیزی واقعی نیست. یک داستان مشترک است که ما از ارزش آن به یکدیگر می گوییم؛ یک افسانه که همه آن را باور کرده اند.

خاستگاه و منشاء پول

چه زمانی پول پدیدار شد؟ پاسخ این ســؤال به این بستگی دارد که شما پیرو چه تفکری باشــید. بحث درباره تاریخچه پول به طور اجتناب ناپذیری به بحث درباره تاریخ نگاری پول گره خورده اســت؛ چرا که شــرح تکامل پول، بدون شرح دادن چگونگی تفکر درباره آن غیرممکن اســت.

به طور کلی، دو تفکر درباره منشاء پول وجود دارد؛ تفکر (متالیسم) که بســیار قدیمی و رایج است و تفکر (چارتالیسم) که بیشتر در عصر معاصر به آن پرداخته می شــود و کمتر در میان عموم ترویج شده، اما دارای اعتبار علمی بیشتری است. در ادامه، هر دو تفکر را به اختصار شرح می دهیم و این بر عهده شماست که پیرو کدام یک از آن ها باشید.

هر دو تفکر در نگاه اول منطقی هستند و صاحب نظران بزرگی پشت آن ها قرار دارند. از این رو، نمی توان با قطعیت گفت که کدامیک کاملاً درست اســت. هر کدام از این دو نظریه حرفی برای گفتن دارند و به نظر می رسد که واقعیت، ترکیبی از این دو باشد.

پیروان تفکر متالیسم درباره منشــاء پول دیدگاهی آشنا دارند؛ دیدگاهی که بیشتر مردم هم به آن واقف هستند و در کتاب های درسی درباره آن زیاد نوشته شده است؛ همه چیز از مبادله کالا به کالا یا همان سیستم داد و ستد پایاپای آغاز شد.

به زبان ساده، هزاران ســال پیش و در زمان انقلاب کشاورزی، انسان متوجه شــد که نمی تواند همه نیازهایش را خودش تأمین کند و باید با دیگران تعامل داشــته باشد. کشاورز زحمت کشــی که گندم تولید می کرد، گندم های اضافی اش را بــا آهنگری که ابزار می ساخت، عوض می کرد، به این صورت، هر دو می توانستند نیازهای خود را برطرف کنند.

با این حال، خیلی زود مشخص شد این سیستم مشکلات زیادی دارد. آیا ارزش این کیسه گندم با ارزش بورس  این داس برابر است؟ اگر آهنگر به گندم نیاز نداشت و نیازش چیز دیگری بود، چه؟ چطور کیسه های سنگین گندم را با خود حمل کنیم؟

ارسطو درباره خاستگاه پول می گوید: (وقتی ساکنان یک کشور به ساکنان کشورهای دیگر بیشتر وابسته شدند و آنچه را که نیاز داشتند، وارد کردند و آنچه را که مقدار زیادی از آن داشتند، صادر کردند؛ نیاز به اســتفاده از پول به وجود آمد.) این نظریه میگوید تجارت در مقطعی به حدی پیچیده شد.

سیستم کالا به کالا دیگر نمی توانست نیازها را برطرف کند. دو هزار ســال بعد از ارسطو، (آدام اســمیت) در یکی از آثارش به نام “ثروت ملل”، این نظریه را احیا کرد. اسمیت تمدن موجود در پرو و دیگر نقاط دنیا را شرح داد که سیستم پایاپای را تحمل می کردند تا اینکه اروپاییان نبوغ ضرب سکه را به آنجا بردند.

دیدگاه اسمیت برای پاسخ به اینکه (چرا ما از سیستم کالا به کالا به سمت پول و بدهی حرکت کردیم)، حیاتی بود. به عقیده اسمیت، از آنجایی که انسان ها نسبت به استعدادهایشان تقســیم وظیفه کردند، بنابراین کالاهای بورس مازاد برای تجارت تولید می کردند تا به وسیله تجارت آن ها با کالاهای مورد نیازشان امرار معاش کنند، اما در اینجا مشکلی وجود داشت که در دنیای اقتصاد به آن (همسویی نیازها) می گویند.

به عبارت دیگر، اگر شما یک آهنگر تولیدکننده سرنیزه بودید و از این راه زندگی خود را تأمین می کردید، هیچ تضمینی وجود نداشت که همیشه فردی مایل باشد گوسفندهایش را به ازای سرنیزه های تولیدی شما بدهد؛ بنابراین متالیست ها منشاء پول را سیستم مبادله کالا به کالا می دانند که بعدها به ایجاد پول منجر شد.

در نقطه مقابل، دیدگاه چارتالیســم قرار دارد. اگر چارتالیست باشید، نقطه شروع تاریخی شما بسیار متفاوت است. اول از همه، داســتان سیستم داد و ستد پایاپای را افسانه می دانید و رد می کنید. یک چارتالیســت به تحقیقات معاصر و نوین تاریخی و اقتصادی تکیه می کند. انسان شناسان معاصر مناطقی را کشف کرده اند که در آنجا هیچ ارزی مورد استفاده قرار نمی گرفت.

به گفته این دانشمندان، در برخی نواحی، هیچ گونه شواهدی مبنی بر استفاده از سیستم کالابه کالا، حتی به عنوان سیستم تبادل اولیه وجود ندارد. چارتالیســت ها می گویند: پول قبــل از این که به صورت امروزی درآید، یک سیستم ثبت جرائم یا بدهی بوده است؛ سیستمی که نشان می دهد هر نفر چقدر به یک نفر دیگر مدیون اســت.

سیستم های باستانی عدالت کیفری به صورت ادای دین در قبال جرم عمل می کردند، مثالًا اگر یک نفر برادر کسی را کشت، دینش 20 بز است؛ به عبارت دیگر، پول در ابتدا یک سیستم ثبت بدهی ساده بوده که اگر کمی دقت کنیم، اکنون هم همین طور است؛ البته با پیچیدگی های بسیار زیاد.

سیستم پول کالایی

به گواه مورخان، اولین سیســتم پولی تاریخ حدود سه هزار سال قبل از میلاد، در میان رودان، عراق امروزی، به وجود آمد؛ زمانی که مردمان بابل باســتان نقره و جو را به عنوان وسایل مبادله و واحدهای ارزش عمومی پذیرفتند و شروع به استفاده از آن ها کردند. واحد وزن جو در بابل (شکل) نام داشت.این جریان با نگارش قانون حمورابی، یکی از قدیمی ترین لوح های به جامانده و اولیــن نمونه قانون مکتوب، مصادف بود.

قانون حمورابی شــامل یکسری دســتورات پرداخت هم هست که در آن چگونگی حل و فصل بدهی ها با گندم و جو آورده شــده است. بر اساس آن دستورالعمل ها، حساب داران بابلی هر روز سوابق تبادلات جامعه را ثبت می کردند.

آن ها این کار را با استفاده از حک کردن یکسری دندانه بورس روی لوح های گلی انجام می دادند. این روش نگهداری سوابق، موجب ایجاد نوعی ســبک نوشتن آسان تر به نام (خط میخی) شد و جای خط تصویری مصر باستان را گرفت؛ بنابراین شاید بتوان گفت که حسابداری و پول عامل اصلی اختراع خط بوده است.

فلزاتی از جنس طلا، نقره و مس به دلیل حمل آســان، کمیابی بورس  و دوام بالا و برخی کالاهای اساسی در زندگی مردم مانند گندم، جو و نمک به عنوان مهم ترین پول های کالایی در طول تاریخ شناخته می شوند. البته از آنجایی که پول یک پدیده بین االذهانی است، همیشه کالاهای مصرفی به عنوان پول مورد استفاده قرار نمی گرفتند.

به عنوان نمونه و به گفته مورخان بزرگ تاریخ، در بســیاری از نقاط آفریقا و جنوب آسیا از صدف که کاربرد خاصی در زندگی مردم هم نداشت، برای تبادلات استفاده می کردند. یا در غرب آفریقا یک نوع فلز برنزی به شکل نعل اسب، پول رایج مردم بود، در حالی که اگر همان فلز برنزی به شــکل چیز دیگری بود تا حد زیادی ارزشش را در میان جامعه از دست می داد و در میان قبایل به سادگی پذیرفته نمی شد.

دوران سکه

بخش بزرگی از تاریخچه پول به سکه های فلزی اختصاص دارد که هزاران سال به عنوان پول رایج مورد اســتفاده قرار می گرفتند. اولین سکه یا به طور دقیق تر یکی از اولین ارزهایی که به دست یک حکومت صادر شــد، سکه ای به نام (استاتر) بود. استاترها، آلیاژی از طلا و نقره (الکتروم) بودند که پادشاهی لیدیه (غرب ترکیه کنونی) آن ها را ضرب می کرد. نکته قابل توجه درباره این سکه ها، منقش بودن به سر یک پادشاه است؛ پادشاهی که روی این سکه ها نقش بسته، (الیاتس) است.

نشان موجود روی استاترها، نشان دهنده اقتدار بورس پادشاه الیاتس بود و احتمالاً پادشاهی لیدیه شروع کننده ارتباط چند هزارساله بین ارز و کار هنری بوده است. مرسوم شدن نقش و نگار روی ارز، به این اشیای بی جان، قدرت، اهمیت و ارزش مضاعف بخشید. البته پدیده سکه های فلزی خیلی به شکل آن مربوط نیست؛ بلکه صادر شدن آن از سوی یک حکومت به آن مفهوم می بخشد.

فلزات طلا، نقره و مس به دلیل ویژگی های منحصر به فرد خود، بیشترین استفاده را برای ضرب سکه داشــتند، ولی بعدها نیکل جای آن ها را گرفت. حکومت ها با اســتفاده از انحصار در دریافت مالیات ها، به تنها راه جبران بدهی ها و ایجاد اعتبارات تبدیل شدند. مالیات هایی که حکومت ها دریافت می کردند، فقط با سکه همان امپراتوری قابل پرداخت بود. امروزه نیز پول همچنان به عنوان نشانه قدرت یک حکومت یا دولت در نظر گرفته می شود.

عصر پول های کاغذی

تاریخ پول کاغذی بسیار مفصل و پر از جزئیات ریز و درشت است؛ بنابراین به دلیل محدودیت کلمات و حجم بالای مطالب باقی مانده، در اینجا تنها به صورت مختصر این تاریخ پرفراز و نشیب را مرور می کنیم.

حمل مقدار زیادی سکه فلزی مشــکلات زیادی برای بازرگانان ایجاد کرده بود و هزینه ها و خطرات تجارت را افزایش می داد. در قرن یازدهم میلادی، امپراتوری چین ایده ای جالب را عملی کرد؛ (ذخیره سکه ها در مکان های امن و صدور رسید های کاغذی برای آن ها). مردم به مرور به جای حمل طلا و سکه شروع به ذخیره فلزات گران بهای خود در مراکز امانت داری کردند.

این مراکز پر از نگهبان بود و امنیت طلاها را برقرار می کرد. به طور کلی و به بیان ساده، نحوه کار این مراکز به این صورت بود که به محض اینکه شخصی طلا یا نقره خود را به مرکز می سپرد، متصدی یک کاغذ به عنوان رسید به آن شخص می داد که مقدار طلا یا نقره او با تمام جزئیات در آن ذکر شده بود.

رسیدی که مراکز امانت داری به مردم می دادند، نشان دهنده ارزش و اعتبار طلایی بود که آن ها به امانت سپرده بودند؛ بنابراین انتقال آن رســید کاغذی می توانست به معنای انتقال خود طلا باشد. به این ترتیب بود که شکل جدیدی از پول در بین مردم رواج پیدا کرد.

مردم شروع به مبادله رسید های کاغذی بورس  به جای سکه های طلا کردند که جابه جایی و نگهداری آن از طلا آسان تر بود و نسبت به حمل طلا امنیت بیشتری را به ارمغان آورد. مردم همچنین می توانستند بورس رســید های خود را در قبال سکه های طلا و نقره با مراکز امانت داری مبادله کنند.

استاندارد طلا

تا اواخر قرن بیستم، ارزش تمام ارزهای رایج بورس دنیا بر این مبنا بود که طلایی به عنوان پشتوانه در بانک ها یا نزد دولت ها وجود داشــت. در واقع اسکناس ها، کاغذهایی بودند که طبق قاعده باید معادل آن ها در بانک یا نــزد دولت ها طلای ذخیره وجود می داشت و این چیزی بود که به این کاغذها ارزش و اعتبار بورس می بخشید.

طبق قانون، مردم می توانستند با مراجعه به بانک ملی بورس یا مرکزی در قبال پول هایشان، طلا دریافت کنند. اســتاندارد طلا در اواخر قرن هفدهم میلادی بیش از پیش رایج شد و مردم برای اینکه دولت ها ارز دیجیتال و شرکای بانکی آن ها نتوانند برای منافع شخصی خود، پول عمومی را نابود کنند، لازم دانستند که پول و بورس را به طلا، این فلز قابل لمس و کمیاب، گره بزنند.

این سیستم در پایین نگهداشتن نرخ تورم موفق بود و به حفاظت از ذخایر ثروت کمک می کرد. با این حال، محدودیت منابع پول و ارزش بالای طلا موجب می شــد تا در بحران ها مردم از خرج کردن خودداری کنند و ترجیح می دادند پول هایشان را ذخیره کنند.

در اوایل قرن بیســتم، با وقوع جنگ جهانی اول و سپس بحران هایی مانند (رکود بزرگ) نظام استاندارد طلا، دولت ها را با کمبود شدید نقدینگی رو به رو کرده بود و در مقاطع متعددی این نظام پولی برای چاپ بیشتر پول، بارها از سوی دولت های بریتانیا و آمریکا نقض شد. در اواسط دهه ۱۹۳۰ دولت ها سعی می کردند استاندارد طلا را دوباره زنده کنند، اما وقوع جنگ جهانی دوم معادلات را برهم زد.

در فاصله دو جنگ جهانی، نبرد بر سر دســت يابی به هژمونی و سلطه پولی ميان قدرت های جهان شدت گرفت تا از ميان آن ها سرانجام ايالات متحده آمريکا به عنوان قدرت برتر سر برآورد. اقتصاد بکر و رو به رشــد، دور بودن بورس از صحنه جنگ جهانی و نفــوذ بالا در محافل سیاسی، سرانجام باعث تبدیل شدن دلار آمریکا به ارز ذخیره جهانی شد.

قدرت نمایی دلار

در اواخر جنگ جهانی دوم و در 22 جوالی ۱۹۴۴، بیش از 700 نماینده از ۴۴ کشور جهان در محلی به نام (برتون وودز) گرد هم آمدند تا یک نظام پولی جدید را شکل دهند. در جریان این گردهمایی، توافق نامه برتون وودز امضا شد که به طور خلاصه شرح آن این بود:

“تمام کشورهای امضاکننده توافق نامه، به جای طلا، دلار ارز دیجیتال ذخیره کنند و آمریکا به میزان دلارهای صادرشده، در خزانه خود طلا نگهداری کند. بانک های مرکزی کشور های امضاکننده موافقت نامه های برتون وودز می توانستند هر زمان اراده کنند، ذخایر دلار خود را که پس از قرارداد پشتوانه پول های ملی شان شده بود، از راه مراجعه به بانک مرکزی آمريکا (فدرال رزرو) به طلا تبدیل کنند.”

آمريکا، با تکيه بر اين تعهد، در عمل به تنها ضامن نظام پولی بين المللی بدل شــد؛ بنابراین کشورهای زیادی شروع به ذخیره دلار آمریکا کردند که نتیجه ای جز قدرتمندی مطلق ایالات متحده نداشت. همزمان، با امضای موافقت نامه های برتون وودز دو نهاد جهانی هم ایجاد شــد؛ صندوق بين المللی پول و بانک جهانی.

نهاد اول باید نقش سرپرست را در نظام پولی جدید بر عهده بگيرد و از راه نظارت بر رابطه ميان پول ها و اعطای کمک به کشورهای گرفتار مشکل، مانع از آن شود که نظام پولی به آشفتگی کشیده شود.

 اما بانک جهانی وظيفه داشت با اعطای ارز دیجیتال اعتبارهای آسان، به بازسازی کشورهای آسيب بورس ديده از جنگ کمک کند. با توجه به موقعيت مالی ایالات متحده در آن زمان، ترديدی نبود که اين قدرت در هر دو نهاد، جايگاهی بسيار نيرومند يافت.

اما عمر نظام پولی برتون وودز به 30 سال نکشــید. در اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی، محدودیت های سیستم بورس برتون وودز (که مستقیماً روی فدرال رزرو فشار وارد می کرد) آن را برای آمریکا غیرقابل تحمل کرد.

این کشور که از هزینه های جنگ ویتنام می نالید و در رقابت با تولیدات خارجی ارزان تر ناتوان بود، نتوانســت بین ورود کافی ارز خارجی و پرکردن دوباره ذخایر طلای خود تعادل برقرار کند. از ســوی دیگر، کشورهایی مانند فرانسه که تقاضای دریافت طلا در قبال دلارهایشان را داشــتند، موجب شدند تا ذخایر طلای آمریکا رو به اتمام برود.

سرانجام در ۱۵ اکتبر ۱۹۷%D