کتاب افسانه ها تسلیم نمی شوند (شهر گمشده آتلانتیس؛ افسانه یا واقعیت)

عنوان کتاب: افسانه ها تسلیم نمی شوند (شهر گمشده آتلانتیس؛ افسانه یا واقعیت)

نویسنده: سایه مهری

کتاب افسانه‌ها تسلیم نمی‌ شوند نوشته سایه مهری درباره شهر گمشده آتلانتیس است. نام آتلانتیس نخستین بار از زبان افلاطون فیلسوف بزدگ یونان در اواخر عمرش در رساله رساله تیمائوس (Timaeus) چنین نوشت:۱۲ هزار سال پیش از این (۳۵۰سال قبل از میلاد) جزیره‌ ای بزرگ با تمدنی ستایش ‌انگیز موسوم به آتلانتیس وجود داشت.

چکیده ای از کتاب:

تمدن آتلانتيس در چيست؟

پاسخ این سوال چیزی نیست جز گنج آتلانتیس كه طبق افسانه ‌ها، لوح زمرد درحقیقت شامل 12 لوح سبز زمردین فاسد نشدنی و مقاوم در برابر همه عناصر است كه خدای آتلانتیس باستان، دانش و علوم عالی را روی آن ها كنده ‌كاری كرده و هرگاه ملتی آن را در اختیار بگیرد، به تمدنی پیشرفته دست پیدا می‌ كند. 

كشف مجدد آتلانتيس

بعد از پایان دوران تاریك قرون وسطی، به جای تاریخ‌ دانان و كاوشگران، این بشردوستان بودند كه آتلانتیس را دوباره كشف كردند. توصیف‌ های افلاطون از تمدن آتلانتیس، الهام‌ بخش كارهای بسیاری از نویسندگان دوران رنسانس شد كه در مورد آرمان ‌شهر می ‌نوشتند، افرادی مانند سر فرانسیس بیكن كه كتاب «آتلانتیس نو» را در سال 1627 نوشت. او آرمان ‌شهری به نام بنسالم را در ساحل غربی آمریكا توصیف كرد كه شباهت بسیاری به آتلانتیس افلاطون دارد. البته او مشخص نكرد كه این شهر در آمریكای جنوبی واقع شده بود یا آمریكای شمالی.

آتلانتيس و شواهد باستاني

باستان‌شناسان، اغلب اطلاعات موجود در مورد دوران قبل از نابودی آتلانتیس را در پاپیروس‌ ها و كتیبه‌ های سنگی اقوام قدیمی مانند مایا و آزتك یافته ‌اند. به عقیده بعضی كارشناسان، تمدن ‌های پیشرفته آمریكای مركزی و جنوبی، مصر باستان و خاورمیانه تصادفی نیست و احتمالاً آن ها میراث ‌دار تمدنی پیشرفته ‌تر در گذشته دور بوده‌اند. بعضی به صراحت، ریشه و مبداء تمام تمدن ‌های گذشته را آتلانتیس می ‌دانند و حتی به دنبال نشانه ‌های ارتباط آن ها با آتلانتیس برآمده ‌اند.

به عقیده مغول‌ها در زمان قدیم، دو قاره در اقیانوس اطلس وجود داشته كه هر دو در آب فرو رفتند، ولی بعضی از ساكنان آن ها توانستند درپناهگاه‌ هایی زیرزمینی به زندگی خود ادامه دهند. این غارها با نور عجیبی روشن می‌شد كه گیاهان در پرتو آن رشد می‌كردند. تونل ‌های زیرزمینی بلند و متعددی در سین‌چوان چین كشف شده كه این تعبیر مغولی را تایید می‌ كند.

آتلانتیس به یونانی (Ἀτλαντὶς νῆσος) به معنای «جزیره‌ی اطلس»، جزیره ‌ای واقعی است که در تمثیلی برای اشاره به وجود ملت ‌ها در دو اثر افلاطون، تیمائوس و کریتیاس به آن اشاره شده است. در این دو نوشته، نیروی دریایی آتلانتیس، آتن باستان را که افلاطون در رساله جمهوری آن را نمونه ‌ای از یک حکومت ایده ‌آل معرفی می‌کند، به محاصره در می ‌آورد.

در این داستان، آتن برخلاف سایر ملت ‌های شناخته‌ شده‌ی دوران، حملات آتلانتیس را دفع می‌کند که به نظر نمایانگر برتری حکومت اتن افلاطون بر سایر انواع حکومت ‌ها در زمان خودش است. در پایان داستان، آتلانتیس از خدایان رویگردان می ‌شود و در اقیانوس اطلس غرق شد. به دلیل وجود این گفته ها در آثار افلاطون، داستان آتلانتیس تاثیر زیادی در ادبیات و نوشته ‌های بعدی داشت.

جنبه‌ی واقعی آتلانتیس در آثار آرمان‌ شهری برخی نویسندگان رنسانس نظیر آتلانتیس جدید از فرانسیس بیکن و اتوپیا اثر توماس مور استفاده شد. از سوی دیگر، برخی محققان حرفه ای قرن نوزدهمی نوشته ‌های افلاطون درباره‌ی آتلانتیس را به عنوان واقعیت تاریخی تفسیر کردند. اشاره‌ی دقیق افلاطون به زمان وقایع  بیش از نه هزار سال قبل از او و موقعیت ادعایی آن سوی ستون ‌های هرکول احتمالاً چشم افریقا در مراکش منشأ گمانه ‌زنی ‌های (علمی) فراوان بوده است. در نتیجه، آتلانتیس به کلید واژه ‌ای برای اشاره به هر گونه تمدن پیش از تاریخی پیشرفته بدل شده است و الهام ‌بخش داستان‌ ها و فیلم ‌ها متعددی گشته است.

روایت افلاطون

حدود ۳۵۰ سال قبل از میلاد افلاطون در رساله‌ای به نام تیمائوس چنین نوشت: «۱۲ هزار سال پیش از این جزیره ‌ای بوده ‌است بزرگ با تمدنی ستایش انگیز موسوم به آتلانتیس که…» به این ترتیب نام قاره آتلانتیس برای نخستین بار بر قلم افلاطون جاری شد و به زودی بر سر زبان ها افتاد.

وی در رساله دیگری به نام کریتیاس Critias شرح بیشتری از قاره آتلانتیس و تمدن آن نوشت آتلانت ها افزون بر ۲۰ میلیون نفر بودند که در جزیره‌ای خوش آب وهوا به وسعت ۱۵۴ هزار مایل مربع زندگی می‌ کردند. در جنگل های انبوه آتلانتیس انواع جانوران بزرگ و کوچک می ‌زیستند و شهرهای آباد آن با ساختمان های عظیم به شکل هرم، درخشش نور بود و مرمر.

مطابق گزارش افلاطون بر این سرزمین اطلس حکومت می‌ راند که مردم او را ستون آسمان می ‌دانستند و در مرکز جزیره در بزرگداشت اطلس، معبدی با شکوه ساخته بودند که دیوارهای عظیم داشت و درهای آن تزیین یافته بود از سنگ ها و فلزات قیمتی و در زیر تابش نور خورشید هم چون الماس می‌ درخشید.

افلاطون ادامه می ‌دهد: مقدس‌ ترین حیوان در نزد مردمان آتلانتیس، گاو نر بود که مظهر قدرت بشمار می ‌رفت و به عنوان برترین هدیه به پیشگاه اطلس با مراسمی شکوهمند در برابر معبد بزرگ قربانی می‌ شد تا فوران خون سنگ ‌های مرمر را رنگ ‌آمیزی کند. در قاره آتلانتیس شهرها به شکلی هندسی و زیبا ساخته شده بودند و کانال ‌های آب که هم چون رگ ها در بدن به هر سو امتداد داشتند، مزرعه ‌ها و باغ ها را سیراب می‌ کردند. اساس فرهنگ و تمدن این مردمان سعادتمند، همانا برادری و صفات عالی انسانی بود، اما چون قدرت ایشان روز افزون شد به تدریج شروع به دست درازی به دیگر سرزمین ها کردند. افلاطون می‌گوید: روح احساس و کمک در آن ها دیگر از بین رفته بود، آن ها اعتقاد و ایمان خود را از دست داده بودند؛ آن ها با سپاهیانی بی شمار قصد فتح آتن و سرزمین‌ های شرق را داشتند.

اما زئوس طوفانی بر آن ها نازل کرد. مجازاتی که به هیچ وجه قابل تصور نبود. افلاطون در این باره نوشت «طوفان سبب زمین لرزه و سیل‌ های بزرگی شد که به مدت یک شبانه روز به شدت ادامه داشت؛ وقتی دریا جزیره آتلانتیس را به زیر خود فرو برد و ناپدید گشت» افلاطون تردید داشت که هرگز نشانه ‌ای از این سرزمین گمشده به دست آید. او نوشت اقیانوس در آن نقطه به مکانی غیرقابل عبور و جستجو تبدیل شده‌ است.

محل فرضی

از قرن نوزدهم و با نوشته‌ های ایگناتیوس دانلی که تفسیری تاریخی از داستان افلاطون ارائه کرد، مکان ‌های متعددی برای آتلانتیس حدس زده شده‌اند.

درون یا نزدیک به دریای مدیترانه

بیشتر مکان‎ هایی که برای مکان احتمالی آتلانتیس حدس زده شده ‎اند در دریای مدیترانه یا در نزدیکی آن واقع اند، جزایری نظیر ساردینیا، کرت، سانتورینی، سیسیل، قبرس و مالت یا سرزمین ‎هایی مانند تروی، تارتسوس، کنعان، شبه ‌جزیره سینا و…

در اروپا

مدلسازی دانشمندان امپریال کالج لندن در آوریل ۲۰۱۴، نشان داد سونامی پنج ‌متری که هشت هزار و دویست سال پیش داگرلند را درنور دید، باعث شد این قطعه خشکی که بریتانیا را به اروپا متصل می ‌کرد از سکنه خالی شود.

این سونامی را لغزش لایه‌ های زمین که به «لغزش استورِگا» معروف است و در سواحل نروژ رخ داده ایجاد کرده بود. این لغزش باعث جابجا شدن ۳۰۰ کیلومتر مکعب لایه های رسوبی در زیر دریای شمال شد. اگر این مقدار رسوب را در زمینی به مساحت کشور اسکاتلند پخش کنید، این کشور زیر لایه ‌ای از رسوب به عمق هشت متر می‌رود. این سونامی پنج متری ناشی از این لغزش، تأثیری «فاجعه‌بار» بر زندگی قبایل ساکن داگرلند داشته ‌است. داگرلند حدود هشت هزار سال پیش، از قبایل دوران میان‌ سنگی خالی شد، همان زمانی که لغزش استورِگا رخ داد.

امواج این سونامی به سواحل شرقی انگلیس، اسکاتلند فعلی و سواحل شمالی اروپا برخورد کرده و پژوهشگران حدس می ‌زنند ارتفاع موج هایی که به ساحل اسکاتلند اصابت کرده به چهارده متر می‌ رسیده ‌است؛ هر چند معلوم نیست آیا در آن زمان انسان در این منطقه زندگی می ‌کرده یا نه. دانشمندان فکر می‌ کنند ارتفاع امواج در سواحل شرقی انگلیس پنج متر بوده ‌است، اما درباره ی این که این سواحل مسکونی بوده اند، اختلاف نظر وجود دارد.

داگرلند فلات قاره دریای شمال قطعه زمینی بود در جنوب دریای شمال و حدود هشت هزار سال پیش سواحل شرقی انگستان (ایست انگلیا) را به سواحل غربی هلند، آلمان و دانمارک کنونی متصل می‌ کرد. بخش بزرگی از داگرلند در پایان آخرین عصر یخبندان، به دلیل بالا آمدن آب دریا به زیر آب رفته بود و سونامی استورگا باعث شد داگرلند کاملاً به زیر آب برود و شبه جزیره بریتانیا کاملاً از قاره اروپا جدا شود.

بر اساس نظریه‌های موجود، احتمالاً حدود ۲۰ هزار سال پیش، بشر از راه داگرلند از آلمان به بریتانیا راه یافته بود. این منطقه تقریباً ده هزار سال پیش یکی از غنی‌ترین مناطق اروپا برای شکار و ماهیگیری بوده‌است چون در آن زمان دو رود راین و تیمز در مرکز داگرلند مرداب ‌ها و تالاب ‌هایی را تشکیل می‌ دادند که برای حیات وحش ایدئال بود. بررسی استخوان ‌های انسان و حیوان و ابزارهایی که از منطقه به دست آمده نشان می ‌دهد هیچ‌ کدام از آن ها به دوران بعد از سونامی تعلق ندارند. 

در زیر مثلث برمودا

طبق کشفیات جدید اقیانوس شناس معروف دکتر ورلاگ مایر، ساختار های هرمی شکل عجیب و غریبی در عمق دو هزار متری زیر آب های مثلث برمودا، با کمک ردیاب صوتی زیر دریایی شناخته شد. برخی مقاله ها کاربرد هرم ها را ذخیره اندوخته های غذایی مردمان می دانند.

طبق گقته های افلاطون، آتلانتسی ها دارای تمدنی ستایش انگیز بودند، وی در همان کتاب گفت: که آن ها از سازه های هرمی شکل استفاده می کردند. او نیز گفت که روح احساس و کمک در آن ها دیگر از بین رفته بود آن ها اعتقاد و ایمان خود را از دست داده بودند و با سپاهیانی بی شمار قصد فتح آتن و سرزمین‌ های شرق را داشتند؛ که این رفتار آن ها باعث شد که زئوس طوفانی بر آن ها نازل کند. مجازاتی که به هیچ وجه قابل تصور نبود.

افلاطون در این باره نوشت طوفان سبب زمین لرزه و سیل‌ های بزرگی شد که به مدت یک شبانه روز به شدت ادامه داشت؛ وقتی دریا جزیره آتلانتیس را به زیر خود فرو برد و ناپدید گشت افلاطون تردید داشت که هرگز نشانه ‌ای از این سرزمین گمشده به دست آید. او نوشت اقیانوس در آن نقطه به مکانی غیرقابل عبور و جستجو تبدیل شده ‌است.

در زمان ارسطو ارسطو از یک شهر یا یک غاره عرق شده بنام آتلانتیس یاد می کند که بنا به قول او یکی از پیشرفته ترین شهرهای آن دوره جهان بود. علاوه بر آن امروزه باستان شناسان در سراسر جهان بقایایی از شهر های غرق شده را کشف کرده اند.

تصاویر زیر مربوط به تصاویری یک شهر زیر زمینی است که گفته می شود به شهر  هراکلیون در دریای مدیترانه بین مصر و ینان در ۱۵۰۰ سال قبل است. عده ای معتقد هستند این شهر متعلق به کئورا پاترا است و عده ای نیز  می گویند این شهر بقایای شهر افسانه ای آتلانتیس است.

تصاویر بعدی مربوط به شهر غرق شده Yonaguni در ژاپن است که در بازه زمانی 5000 تا 2000  سال قبل وجود داشته است و 2000 سال قبل به زیر آب رفته است. باستان شناسان می گویند این شهر دارای اهرامی مشابه مصر بوده است و نقوشی از جاندارانی شبیه دایناسور ها نیز در آن دیده شده است.

تصویر زیر متعلق به بقایای شهر کامبی در هند است که ۵۰۰۰ سال قبل وجود داشته است بقایای این شهر در ۲۰۰۱ کشف شده است و اعتقاد بر این است که ۴۰۰۰ سال قبل وجود داشته است. نکته جالب این است که مجسمه هایی مانند مجسمه های فرعون نیز در بقایای این شهر غرق شده به چشم می خورد.

تصاویر زیر متعلق به شهر مدفون شده هوشی چنگ و چن در چین است که در زیر دریاچه چینگدائوبه قرار دارد. این شهر بین سال های 200 تا 600 میلیاردی وجود داشته است.

این چندین شهر که تصاویر آن قید شده تنها تعدادی از شهرهایی بوده اند که نافرمانی خدا را نموده اند و به زیر آب رفته اند. نکته جالب دیگر این است که این شهرهای غرق شده یا شهر هایی که که نافرمانی خدا را می نموده اند و بصورت سمبولیک در آن ها اقدام به ساخت مکان هایی به شکل اهرام     می شد همگی در بروی چند مدار یا درجه جغرافیایی خاص قرار داشتند که اگر مکان های هندسی این نقاط را به هم وصل کنیم شکل هایی مثل هرم بدست می آید.

یعنی همه آن ها به دستور یک نیروی واحد به اسم شیطان ساخته شده اند اما قدرت الهی بسیار بالاتر بود و همه مردمان این نقاط را به گونه های مختلف هلاک نمود یا دچار عذاب ساخت.

گمشدن شهر باستانی آتلانتیس مدت هاست که تبدیل به یک معما شده است اما اکنون گروهی از نظریه پردازان توطئه ادعا کرده اند که این جزیره اسرارآمیز را پیدا کرده اند و جالب این که در تمام این مدت این شهر گمشده در مقابل چشمان ما بوده است.

داستان شهر آتلانتیس به فیلسوف یونانی، افلاطون بر می گردد. بنا به این داستان که اکنون تبدیل به نوعی افسانه شده است جزیره ای که شهر آتلانتیس در آن واقع شده بود ظرف یک روز و یک شب بخاطر فرمانبردار نبودن مردمان آن از دستور خدایان در دریا قرار شد.

حال نظریه پردازان توطئه که مدت های طولانی در جستجوی این شهر گمشده بودند ادعا می کنند این شهر را پیدا کرده اند. آن ها لوکیشنی را در بیابان ساهارا واقع درصحرای آفریقا پیدا کرده اند که که با جزئیات شهر گمشده آتلانتیس در هزاران سال پیش شباهت دارد. این این لوکیشن یا ساختار ریچت که با نام «چشم ساهارا» نیز خوانده می شود در غرب مرکزی موریتانی واقع شده است. این مشخصات دایره ای عجیب و غریب که احتمالا با برخورد یک سیارک ایجاد شده است شواهد قطعی برای درستی این ادعا به شمار نمی رود.

بنا به گفته دانشمندان این ساختار می تواند در واقع یک پدیده طبیعی باشد. بنا به ادعای گردانندگان این کانال، قطر ساختار ریچت با اندازه گیری که توسط گوگل مپ انجام شده حدود 23.5 کیلومتر است. بنا به نوشته های افلاطون اندازه شهر آتلانتیس 127 استادیا برابر با 23.49 کیلومتر امروزی بود.

انتشار این ویدئو در یوتیوب با واکنش کاربران نیز همراه بود. کاربری با نام کارولینا بی در کامنتی نوشت: ووو. شباهت زیادی وجود دارد. من حقیقتاً فکر می کنم این ویدئو می تواند بسیار متقاعد کننده باشد.

دلیل علمی نابودی آتلانتیس 

هم چنین از نظر علمی قوی ترین احتمال برای نابودی آتلانتیس برخورد سنگ آسمانی با سطح زمین در محدوده ی دریای کارائیب و خلیج مکزیک است محققان اندازه و تاریخ برخورد این سنگ را با زمین مطابقت داده و مدعی شدند که با زمان نابودی آتلانتیس مطابقت دارد.

یوسفوس فلاویوس مورخ یهودی قرن اول برجی را در بابل ساخت تا در صورت وقوع دوباره ی طوفان به آنجا پناه ببرند.

علاوه بر شواهد زمین شناسی شواهد قدیمی از جمله نقشه های piri reis نیز وجود این قاره را تایید می کند.

پائول توئیچل نویسنده ی کتاب اک ویدیا می نویسد در دوران باستان در حدود ۲۰ هزار سال قبل در وسط اقیانوس اطلس شمالی سرزمینی وجود داشته آن سرزمین به بزرگی مجموع انگلیس فرانسه و اسپانیای فعلی بود و شکلی شبیه به قاره ی استرالیا داشته است.

یک طراحی شبیه‌‏ سازی‌‏ شده از شهر گمشده‌‏ی آتلانتیس در سال ‌‏های ۱۹۲۰ توسط مهندس معمار، گِزا ماروتی Géza Maróti یانوس گِرِل هم چنین زنجیره ای از جزایر کوچک وجود داشته که از یک طرف تا برزیل و از طرف دیگر تا پرتقال امتداد داشته است.

در حدود ۱۲ هزار سال قبل تمدن پیشرفته ای وجود داشته آتلانتیس بر تمام مردم مدیترانه به جز آنتی ها که در برابر آن ها مقاومت می کردند تسلط داشته است و دارای بزرگترین شبکه تجاری اقتصادی زمان خود بوده است.

آتلانتیس بهشت عدن روی زمین بود خاک حاصلخیر و آب و هوایی نیمه استوایی داست و به علت وجود موانع آبی تا هزاران سال منزوی بود.

طرح خیالی از آتلانتیس

به عقیده مغول‌ها در زمان قدیم، دو قاره در اقیانوس اطلس وجود داشته که هر دو در آب فرو رفتند، ولی بعضی از ساکنان آن ها توانستند در پناهگاه‌ هایی زیرزمینی به زندگی خود ادامه دهند. این غارها با نور عجیبی روشن می ‌شد که گیاهان در پرتو آن رشد می‌ کردند. تونل ‌های زیرزمینی بلند و متعددی در سین‌چوان چین کشف شده که این تعبیر مغولی را تایید می‌کند.

تصویر، طلوع خورشید را از شهر پونتا دی سائو لورنسو و شهر فونچال در جزایر خودمختار مادیرا در کشور پرتغال واقع در اقیانوس اطلس در تاریخ ۱۱ می ۲۰۱۲ نشان ‌‏می‌‏ دهد. ممکن ‌‏است آتلانتیس در جنوب اسپانیا واقع‌‏ شده‌‏ باشد.

اوتو هاینریش‌موک، مهندس اتریشی که علاقه وافری به تاریخ و جغرافیا داشت، کتابی تحت عنوان راز آتلانتیس نوشت که شهرتی جهانی یافت و بار دیگر آتلانتیس را سر زبان‌ ها انداخت. به اعتقاد وی، جزیره آتلانتیس وجود داشته و دستخوش بلای سهمگین طبیعی شده اما تمام آتلانت‌ ها از بین نرفته‌اند و بازماندگان آن فاجعه توانسته ‌اند خود را به سواحل اقیانوس اطلس (شامل آمریکای جنوبی، آمریکای شمالی، آفریقا و اروپا) برسانند.

آن ها به هر سرزمینی که رسیدند، دانش خود را در زمینه شهرسازی و معماری به کار گرفتند تا بناهایی عظیم، معابدی باشکوه و قصر هایی بزرگ مانند آن چه در آتلانتیس وجود داشت، بسازند. براساس فرضیه ‌های موک، بناهایی مانند اهرام مصر، معابد مایا و آزتک و بسیاری از تمدن‌ های دوره باستان همگی زاییده یک تمدن مادر به نام آتلانتیس هستند!

کشف شهر گمشده آتلانتیس در دل بیابان!

اکنون گروهی از نظریه پردازان توطئه ادعا کرده اند که این جزیره اسرارآمیز را پیدا کرده اند و جالب این که در تمام این مدت این شهر گمشده در مقابل چشمان ما بوده است. حال نظریه پردازان  که مدت های طولانی در جستجوی این شهر گمشده بودند ادعا می کنند این شهر را پیدا کرده اند. بنا به ادعای کانال یوتیوب «برایت اینسایت» آن ها لوکیشنی را در بیابان ساهارا واقع در صحرای آفریقا پیدا کرده اند که که با جزئیات شهر گمشده آتلانتیس در هزاران سال پیش شباهت دارد. این این لوکیشن یا ساختار ریچت که با نام «چشم ساهارا» نیز خوانده می شود در غرب مرکزی موریتانی واقع شده است. این مشخصات دایره ای عجیب و غریب که احتمالاً با برخورد یک سیارک ایجاد شده است شواهد قطعی برای درستی این ادعا به شمار نمی رود.

آتلانتیس‌ های دنیای واقعی

وقتی اسم آتلانتیس را می‌ شنویم، به احتمال زیاد اولین تصویری که اغلب ما در ذهن جستجو می‌ کنیم، شهری گمشده در زیر آب است که بعد از گذشت سال ‌ها هنوز رازی سر به ‌مهر باقی مانده است. شهری که به ظاهر اولین بار افلاطون در نوشته ‌های خود به آن اشاره کرد و برای چند هزار سال کنجکاوی بی پایان بشر را برانگیخت. درحالی که آتلانتیس تا کنون یک افسانه مانده است، شهرهایی وجود دارند که واقعی هستند و سرنوشتی مشابه داشته ‌‌اند.

این که چرا داستان ‌های نهفته پشت شهر افسانه‌ای آتلانتیس ذهنیات ما را درگیر خودش کرده است، دلیل دارد. ایده‌ی اینکه کل یک شهر به یکباره زیر امواج ناپدید شود، تفکری وحشتناک است. شهر هایی که همانند آتلانتیس افسانه‌ای نیستند و در واقعیت چنین اتفاقی را تجربه کرده ‌اند.

شهرThonis-Heracleion، مصر

شهر مذکور توسط یونانیان قدیم Heracleion و توسط مصریانThonis نامیده می ‌شد. این شهر در ساحل شمالی مصر قرار داشت و به عنوان یکی از مهمترین شهرهای بندری مدیترانه‌ تاسیس شد.  شهر مورد نظر امروزه کف دریایی نشسته است که خود زمانی آن را به خدمت گرفته بود. اخیراً بر اثر حفاری ‌هایی که ۱۲۰۰ سال پس از  به زیر آب رفتن شهر صورت گرفته است، آرام آرام به راز های پنهان آن پی می ‌بریم.

مصنوعاتی که  به تازگی کشف شده است، نشان می ‌دهد که Thonis زمانی یک مرکز بزرگ تجارتی و شهر بندری شلوغی بوده است. هم چنین بیش از ۶۰ کشتی شکسته‌ی قدیمی، همراه با صدها لنگر، سکه‌ هایی از نقاط مختلف، لوح‌ های حجاری شده‌ی مربوط به مصر و یونان باستان به علاوه‌ی  مجسمه ‌های عظیمی که گمان می‌ رود زمانی معابد شهری را زینت می ‌دادند، در ناحیه ‌ای در همان نزدیکی پیدا شده است. هم چنین این معابد که به طرز مرموزی دست ‌نخورده باقی مانده ‌اند، به همراه هدایا و نذورات تقدیمی به خدایان مصر قدیم تکمیل می ‌شوند.

شهر  Thonisزمانی در حدود ۳۳۲ تا ۶۶۴ سال قبل از میلاد، مدخل ورود به مصر به شمار می ‌رفت. اولین شواهد محکم در رابطه با وجود تمدن در این شهر که امروزه از خط ساحلی دور افتاده است، در ۶.۵ کیلومتری ساحل فعلی یافت شده است.

مانند بسیاری از شهرهای زیر آب، شرایطی که مصنوعات کشف شده در آن برای قرن‌ها غوطه‌ور بوده ‌اند، آن ‌ها را در حالت بسیار خوبی محافظت کرده است. چیزی که از آن اطلاعات دقیقی در دست نیست، این است که دقیقاً چگونه سرانجام این شهر منتهی به کف دریا شد. اگرچه، حدس و گمان ‌هایی هست که ممکن است پس از یک زلزله غرق شده باشد. این شهر قبلاً روی تعدادی دلتای پرمخاطره بنا شده بود که به سمت دریا در حال حرکت بوده‌اند و بهترین حدس این است که شن‌ها و رس‌ های ناپایدار سرانجام در برابر زلزله تاب نیاورده ‌اند و شهر را به زیر آب فرو برده ‌اند.

 فاناگوریا (Phanagoria)، روسیه/یونان

شهر باستانی فاناگوریا، یک مورد از داستان ‌های افسانه ‌ای است که به حقیقت تبدیل شده است. طبق تاریخ رومی‌ها، ۶۳ سال قبل از میلاد، شورشی درگرفت و با سوختن بخش بزرگی از شهر و همچنین به قتل رسیدن همسر و فرزند پادشاه پُنتوس، مهرداد ششم (میترادات) توسط مردم خشمگین، به پایان رسید. برای سال‌ها تصور می‌ شد که همه‌ی این قضایا یک داستان است. اما سرانجام مشخص شد که این شایعات کاملاً بی‌پایه و اساس هستند و این موضوع حقیقت دارد.

در یک سفر باستان‌ شناسی به شهر مرده‌ی زیر آبی Phanagoria، یک سنگ قبر پیدا شد که روی آن نوشته شده بود:  Hypsikratesهمسر میترادات ششم شکل مردانه‌ی اسم Hypsikratia به شمار می ‌رود. این سنگ قبر بخش افسانه ‌ا‌ی داستان این زن را جاودانه کرد، زیرا به قدری جسور و بی باک بود که شوهرش ترجیح می‌ داد او را مرد خطاب کند.

فاناگوریا بزرگترین شهر یونانی است که اکنون در خاک روسیه و درون دریای سیاه قرار دارد. این شهر در قرن ششم قبل از میلاد تاسیس شد و هم‌ اکنون یک‌سوم آن زیر آب است. فاناگوریا را به طور مستعار، آتلانتیس روسی می ‌نامند. بخش عمده ‌ای از قسمت زیر آبی شهر با شن پوشیده شده است که شامل سازه‌ های بندری و پهنه‌ی وسیعی از گورستان شهر می‌شود. غواصان هم چنین تعدادی ته ستون مرمری که زمانی پایه‌ی نگهدارنده‌ی مجسمه ‌های عظیم بوده است، به همراه مقدار زیادی مصنوعات که توسط اشغالگران به جا گذاشته شده است، پیدا کرده ‌اند.

شهر فاناگوریا بیش از ۵۰۰ سال شکوفا بود و بالاخره در قرن دهم میلادی متروکه شد. هیچ‌ کس بر سر چرایی متروکه شدن شهر اطمینان ندارد، اما هنوز هم شانس این که رازهای فاناگوریا فاش شود، وجود دارد. از قرن ۱۸ میلادی باستان‌شناسان توجه ‌شان معطوف این مکان شده است، اما                حفاری ‌ها کند صورت می ‌گیرد، چرا که بیشتر نقاط شهر توسط شن پوشیده شده و آن بخشی هم که روی زمین قرار دارد، زیر ۷ متر خاک مدفون شده است.

 قصر کلئوپاترا، مصر

بخشی از شهر قدیمی اسکندریه ته اقیانوس قرار دارد. این شهر 2000 ساله، چندین دهه است که مورد حفاری قرار گرفته است. با وجود پیشرفت کند و پر زحمت، اما همان دید ضعیف و آب سنگینی که مانع حفاران و باستان‌شناسان شده، تاکنون این شهر را پس از این که بر اثر یک زلزله به ته اقیانوس رفت، برای نسل ‌های بعد حفظ کرده است.

در حالی که این مکان شامل قصر (کلئوپاترا) است، با این وجود چیزهای بیشتری در آن وجود دارد. مقرهای سلطنتی از جمله معابد، سرباز‌خانه ‌های ارتش، پایگاه ‌های مرزی و مجموعه ‌های شخصی عظیم، همه و همه در طول قرن ‌ها تا حد زیادی دست نخورده باقی مانده ‌اند. باستان‌ شناسان مجموعه‌ کاخی پیدا کرده ‌اند که کلئوپاترا آن را خانه‌ی خود و مارک آنتونی نامیده است. این خانه جایی است که کلئوپاترا به جای واگذار کردن حکومتش به فاتحان دست به خودکشی زد.

مجسمه ‌های بزرگ گرانیتی هنوز کف اقیانوس درست جایی که سقوط کرده‌اند، قرار دارند. بین قرن‌های چهارم و هشتم میلادی یک سری زمین ‌لرزه این ناحیه را لرزاند که همین عامل، اقامتگاه سلطنتی را به قبر آبی خودش تبدیل کرده است. آن‌ ها هم چنین پناهگاهی شخصی به نام Timomium پیدا کرده ‌اند. این پناهگاه به دستور مارک آنتونی و به عنوان مکانی امن برای فرار از فشار دنیای بیرون ساخته شده است. اما آنتونی حتی قبل از این که بنا تکمیل شود، در برابر این فشارها سر تسلیم فرود آورد.

باستان‌ شناسان تاکنون توانسته ‌اند گل و لای را از معبد Isis، مجسمه‌ی پدر کلئوپاترا و فرزندش و از مکشوفات شخصی کوچکتر پاک کنند. مجسمه ‌ها‌ی کوچک، جواهرات، سفال و ظروف تشریفات مذهبی، همه‌ی این موارد از این ناحیه بازیافت شده ‌اند. هم چنین در سال ۱۹۹۴، باستان ‌شناسان خرابه ‌های فانوس دریایی اسکندریه را که یکی از عجایب هفت گانه دنیای باستان بود، در این مکان کشف کرده ‌اند.

پروژه‌ی موزه‌ی زیر آبی اسکندریه

برنامه ‌هایی وجود دارد که با تاسیس یک موزه‌ی زیر آبی این اجازه را به گردشگران بدهند تا بدون خیس شدن از خرابه ‌های این شهر بازدید کنند. تاکنون اما به دلیل مشکلات در ساخت و ساز و تامین بودجه، وقفه ‌های عمده ‌ای در این پروژه ایجاد شده است.