عنوان کتاب: تراشکاری
نویسندگان: مهندس سهیل حاتمی، مهندس سیدمحمدرضا حسینی علی آباد
ویراستار: دکتر سید فخرالدین طاهرزاده موسویان
کتاب آموزش تراشکاری به قلم آقایان مهندس سهیل حاتمی، سیدمحمدرضا حسینی علی آباد در زمینه ی آموزش تراشکاری سعی کرده تا اطلاعات تکمیلی و لازم را در اختیار صنعتگران و فعالان حوزه ساخت و تولید قرار دهد.
در این کتاب سعی شده است کلیات علم ماشینکاري (برش فلزات) وماشینهاي ابزار معرفی شود تا بتوان علاوه بر تشخیص نوع ماشین ابزار مورد نیاز در ماشینکاري یک قطعه، قطعات کار را با هزینه کمتر و کیفیتی بهتر تولید نمود.
ما این کتاب را به علاقمندان این حوزه و همه صنعتگران که می خواهند در کسب و کار خود به پیشرفت روز افزون دست یابند توصیه می کنیم.
قسمتی از کتاب را باهم میخوانیم:
ﻣﻘﺪﻣﻪ
ﻋﻤﻞ ﺑﺮش ﻓﻠﺰات ﺣﺎﺻﻞ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﺴﺒﯽ ﺑﯿﻦ اﺑﺰار ﺑﺮﺷﯽ و ﻗﻄﻌﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در ﻧﺘﯿﺠﻪ آن ﻣﻘﺪاري از ﻓﻠﺰ، ﺑﻪ ﻋﻤﻖ ﺑﺮش و ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺑﺮاده از ﻗﻄﻌﻪ ﮐﺎر ﺟﺪا ﻣﯽﺷﻮد. در ﻣﺎﺷﯿﻦﻫﺎي اﺑﺰار ﺣﺮﮐﺖﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻮع ﻋﻤﻞ ﻣﺎﺷﯿﻦﮐﺎري ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﺣﺮﮐﺖ ﺑﺮش و ﺣﺮﮐﺖ ﺗﻐﺬﯾﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ اﺑﺰار ﯾﺎ ﻗﻄﻌﻪ ﮐﺎر اﺧﺘﺼﺎص ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ.
آﮔﺎﻫﯽ از ﻧﯿﺮوﻫﺎ و ﺳﺮﻋﺖﻫﺎي ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﻣﺎﺷﯿﻦﮐﺎري، اﺳﺎس ﻃﺮاﺣﯽ ﯾﮏ ﻣﺎﺷﯿﻦ اﺑﺰار را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽدﻫﺪ. ﻫﻨﮕﺎم ﻣﺎﺷﯿﻦﮐﺎري، ﻣﻘﺎوﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﮐﺎر در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ، ﺑﻪ ﺻﻮرت ﯾﮏ ﻧﯿﺮوي ﺑﺮﺷﯽ روي اﺑﺰار اﺛﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻋﮑﺲاﻟﻌﻤﻞﻫﺎي اﯾﻦ ﻧﯿﺮوﻫﺎ ﺑﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﮐﺎر وارد ﻣﯽﺷﻮد.
ﺗﺮاﺷﮑﺎري
ﻣﻌﻤﻮﻟﯽﺗﺮﯾﻦ ﻋﻤﻠﯿﺎت ﻣﺎﺷﯿﻦﮐﺎري ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ دﺳﺘﮕﺎه ﺗﺮاش اﻧﺠﺎم ﻣﯽﮔﯿﺮد ﻋﻤﻞ روﺗﺮاﺷﯽ، ﻣﺨﺮوط ﺗﺮاﺷﯽ، داﺧﻞ ﺗﺮاﺷﯽ، ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺗﺮاﺷﯽ و ﭘﯿﭻ ﺗﺮاﺷﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﺛﺮ ﮔﺮدش ﻗﻄﻌﻪ ﮐﺎر (ﺣﺮﮐﺖ اﺻﻠﯽ) و ﺣﺮﮐﺖ اﺑﺰار (ﺣﺮﮐﺖ ﺗﻐﺬﯾﻪ) اﻧﺠﺎم ﻣﯽﮔﯿﺮد.
ماﺣﺘﯽ اﺑﺰار ﺑﺮﺷﯽ ﺗﮏ ﻟﺒﻪ( در ﮐﻤﺎل ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻮﺿﻮع ﭘﯿﭽﯿﺪهاي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺳﻄﻮح و زواﯾﺎي آن ﮐﺎر ﻧﺴﺒﺘﺎً دﺷﻮار اﺳﺖ. در ﺳﺎدهﺗﺮﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﯽﺗﻮان اﺑﺰار ﺑﺮﺷﯽ را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﮔﻮه ﻓﺮض ﮐﺮد. (ﺑﺮش ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﯾﺎ ﻣﺘﻌﺎﻣﺪ) ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻟﺒﻪ ﺑﺮﻧﺪه اﺑﺰار ﺻﺎف ﺑﻮده و ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ درﮔﯿﺮ ﺷﻮد.
ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺳﻄﻮح ﻗﻄﻌﻪ ﮐﺎر
ﺳﻄﺢ ﻣﺎﺷﯿﻦﮐﺎري ﺷﺪه(ﺳﻄﺢ ﮐﺎر ﺷﺪه):
ﺳﻄﺤﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺑﺮادهﺑﺮداري روي ﻗﻄﻌﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽﺷﻮد.
ﺳﻄﺢ ﮔﺬرا:
ﺳﻄﺤﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ زﯾﺮ ﻟﺒﻪ ﺑﺮﻧﺪه اﺑﺰار و ﮔﺬرا و در ﺣﺎل ﺟﺪا ﺷﺪن از ﻗﻄﻌﻪ ﮐﺎر اﺳﺖ.
ﺳﻄﺢ ﮐﺎر:
ﺳﻄﺤﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﮐﺎر ﻗﺒﻞ از ﺑﺮادهﺑﺮداري ﺑﻪ آن ﻣﺤﺪود ﻣﯽﺷﻮد. )ﺳﻄﺢ ﻧﺘﺮاﺷﯿﺪه ﺷﺪه ﻗﻄﻌﻪ ﮐﺎر(
ﻫﻨﺪﺳﻪ اﺑﺰار ﺑﺮﺷﯽ و اﺛﺮات آن در ﺗﺮاﺷﮑﺎري
ﻗﻠﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺮم ﮔﻮه ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ اﺳﺎﺳﺎ ًﻣﺘﺸﮑﻞ از دو ﺳﻄﺢ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺗﻘﺎﻃﻊ آنﻫﺎ ﻟﺒﻪ ﺑﺮﻧﺪه ﻗﻠﻢ ﺑﻪوﺟﻮد ﻣﯽآﯾﺪ ﺳﻄﺤﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاده ﺑﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﻪ آن از ﻗﻄﻌﻪ ﺟﺪا ﻣﯽﺷﻮد ﺳﻄﺢ ﺑﺮاده ﯾﺎ ﺳﻄﺢ روي ﻗﻠﻢ ﻧﺎﻣﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮد ﺳﻄﺤﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﻄﻮح ﺗﺮاﺷﯿﺪه ﺷﺪه ﻗﻄﻌﻪ ﮐﺎر آزاد ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ آزاد ﯾﺎ ﺳﻄﻮح ﺑﻐﻞ ﯾﺎ ﭘﺸﺖ ﻗﻠﻢ ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ.
ﯾﮑﯽ از ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎي ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻬﻢ در ﺗﺮاش زاوﯾﻪ ﺟﻠﻮ ﻗﻠﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺗﺮاش ﻣﺘﻌﺎﻣﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻣﺘﺪاد ﻋﻤﻮد ﺑﺮ ﺳﻄﺢ ﺑﺮادهﺑﺮداري ﺷﺪه ﺳﻨﺠﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ زاوﯾﻪ ﺑﺮاده ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ. ﺳﻄﺢ آزاد در ﺑﺮاده ﺑﺮداري ﻧﻘﺶ ﻧﺪارد وﻟﯽ زاوﯾﻪ ﺑﯿﻦ ﺳﻄﺢ آزاد و ﺳﻄﺢ ﺗﺮاﺷﯿﺪه ﺷﺪه زاوﯾﻪ آزاد ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﯽﺷﻮد، ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ روي ﻧﺮخ ﻓﺮﺳﻮدﮔﯽ ﻗﻠﻢ دارد.
زاوﯾﻪ ﺑﺮاده
ﺑﻪﻃﻮر ﮐﻠﯽ ﻣﯽﺗﻮان ﭼﻨﯿﻦ ﺑﯿﺎن داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ازدﯾﺎد زاوﯾﻪ ﺑﺮاده ﺷﺮاﯾﻂ ﺗﺮاش ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽﺷﻮد و ﻋﻤﺮ ﻗﻠﻢ ﻧﯿﺰ ﻗﺎﻋﺪﺗﺎً ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﻮد، ﺑﺎ ازدﯾﺎد زاوﯾﻪ ﺑﺮاده از ﺣﺪ ﻣﻌﯿﻨﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻀﻌﯿﻒ ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ﻣﯽﺷﻮد. زاوﯾﻪ ﺑﻬﯿﻨﻪ اي ﻣﯽﺗﻮان ﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻤﺮ ﻣﺎﮐﺰﯾﻤﻢ ﻗﻠﻢ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﺷﻮد.
زاوﯾﻪ آزاد
ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻬﻨﺎي آﺳﺘﺎﻧﻪ ﻓﺮﺳﺎﯾﺶ در ﺳﻄﺢ آزاد ﻗﻠﻢ ﻋﺎﻣﻞ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﻨﻨﺪه ﻋﻤﺮ ﻗﻠﻢ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. از ﻃﺮﻓﯽ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﺗﻨﺶ، درﺟﻪ ﺣﺮارت و ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺮش ﮐﻪ ﻋﻮاﻣﻞ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﻨﻨﺪه ﻧﺮخ ﻓﺮﺳﺎﯾﺶ در ﺳﻄﺢ آزاد ﻗﻠﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺤﺴﻮس در ﮐﻠﯿﻪ ﻧﻘﺎط واﻗﻊ ﺑﺮ آﺳﺘﺎﻧﻪ ﻓﺮﺳﺎﯾﺶ ﺛﺎﺑﺖاﻧﺪ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ در ﺻﻮرت ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮدن ﭘﻬﻨﺎي آن اﺛﺮات ﭼﻨﺪاﻧﯽ روي اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ تراشکاری.
