عنوان کتاب: تک سوار خیال
نویسنده: فاطمه (روشنا) نجفی
کتاب تک سوار خیال به قلم روشنا مجموعه شعر برگرفته از طبع لطیف شاعر است که در آن احساسات نویسنده با فضاسازی قوی و قلمی روان و شیوا به نظم کشیده شده است. این کتاب جز منتخبین جشنواره شهنواز است.
خواندن کتاب “تک سوار خیال” را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
خواندن این کتاب شعر را به دوستداران ادبیات معاصر ایران و شعر پیشنهاد می‌کنیم.
قسمتی از کتاب “تک سوار خیال”
نام اثر: خیمه‌عشق
روزی بسراغت خواهم آمد.
گرچه دیر،اگر‌چه‌پیر…
خواهم‌آمد.
در‌یک‌شب‌مه‌آلود‌بارانی…
کنار‌پنجره‌ی اتاقت…
بسان پرنده‌ای سبکبال خواهم نشست…
شادی‌هایت را‌نظاره‌گر خواهم‌بود…
تو‌گویی خواب می‌بینی.
نام‌مرا‌صدا‌میزنی.
دانه‌های‌اشک‌‌بر‌روی‌قلبم‌می‌نشیند.
و هر‌قطره‌به‌قطره‌ی‌باران‌نگاهت‌را…
کتاب‌دلتنگی‌هایم‌را…
صفحه‌به‌صفحه‌برایت‌ورق‌میزنم.
تو‌دوباره‌به‌دروغ،واژه‌ها‌رابهم‌می بافی..
تا روی‌بام‌عشق،باز‌عاشق‌ترم‌کنی.
و‌من‌خیمه‌عشق‌را‌به‌آتش‌می‌کشم.
چرا‌بی‌من‌زنده‌ای!؟
نام اثر: قطار دلتنگی
نگاه کن!
دفتر‌شعرم را…
مچاله کرده‌ام
دگر‌هیچ‌نخواهم‌نوشت
از عشق‌روی برگردانده‌ام
در ایستگاه بغض به‌انتظار
سوت‌قطار‌دلتنگی‌نشسته‌ام
صدایش‌نزدیکتر‌که‌می‌شود
شتابزده،با‌پای‌پیاده‌سوارش‌می‌شوم
تو‌‌نیستی!
واگن‌‌عشق‌خالی‌ست…
و،کوپه‌ی‌خاطرات‌به‌سوک‌نشسته‌است.
نام‌اثر: غم‌روزگار_ بداهه
دلگیرم‌ز‌خلایق
روزگارانم خوش نیست
زاییده‌ی دردم
چلچراغ قلبم
روشن…
به دهلیز نگاه تو نیست.
نام‌اثر:جنگلبان‌تنها
نمیدانم‌تو‌سفر‌کرده‌ای
یا‌سقف‌آسمان‌دل‌من‌گریان‌است
من‌جنگلبان آواره تنهایی هستم
که به جستجوی قطب‌نمای نگاه تو
شمع چشمانم رو‌به خاموشی‌ست
و،دیر زمانی ست سفره گریه‌هایم‌را…
لا‌به‌لای درختان سیاه‌‌دل تو پهن کرده‌ام
سکوت جنگل‌دلم،تو‌را به مهر می‌خواند
هر بامداد تا شامگاه
عشق‌را…
بسویت تیراندازی می‌کند
اما؛ تو‌در قلعه غرور خویش
بخواب طولانی رفته‌ای
کاش!…
لحظه‌ای دلت اقیانوسی می‌شد
و،با‌قایق عشقت پارو میزدی
بسوی قلب بی‌تاب‌من
انسان نگاه عاشقانه‌ات
محتوای غزل‌هایم می‌شد.
نام‌اثر: عیسای‌نگاه‌تو
من‌راوی عیسای نگاه توام
شب‌شالوده‌ی سیاهی چشمان توست
چون ققنوس بر شاخسار قلبت آشیان ساخته‌ام
نبض حساسم باش
نام‌اثر:کاش_بداهه
کاش‌عشق‌من
دامنه‌ی‌دین‌و‌ایمان‌تو‌بود
عکس‌چشمان‌سیاهم
داروی دل بیمار تو بود
نام‌اثر:تبعیض
چسان گویم
ز‌تبعیض
وز‌نسیم بی‌عدل و ریا
بسان شمعی بی‌فروغم
زیر‌پوستین سرنوشت
بسان درخت سرو سر‌بریده‌ام
بدون شاخه و برگ
فتاده زیر چکمه‌های محنت بار روزگار
