عنوان کتاب: فرزندی از چرچیل
نویسنده: سمیه حبیبی
چرچیل جایزهٔ نوبل ادبیات را در سال ۱۹۵۳ به‌خاطر نوشته‌هایش دریافت کرد. چرچیل یکی از سیاست مداران بزرگ و تأثیر گذار قرن بیستم است. مجلهٔ تایم در سال ۱۹۴۹ وینستون چرچیل را به‌عنوان «مرد نیمهٔ اول قرن بیستم» انتخاب کرد. چرچیل در میان عامهٔ مردم مظهر زیرکی است. چرچیل سال ۱۹۴۰ نیز به‌عنوان مرد سال تایم انتخاب شده بود. در این کتاب با زندگی نامه چرچیل آشنا خواهید شد.
جان چرچيل (جک زيبارو)
با صعود ويليام سوم به سلطنت (1689)، جان چرچيل به “ارل مارلبورو” و سيدني گودولفين به “ارل گودولفين” ملقب شدند؛ چرچيل فرمانده کل ارتش بريتانيا شد و گودولفين لرد اول خزانه‌داری (وزير اعظم). در اواخر سلطنت ويليام سوم چرچيل و گودولفين به ارتباطات مشکوک با جيمز دوم مخلوع، که در فرانسه به سر می‌برد، متهم شدند و موقعيت پيشين را از دست دادند.
با مرگ ويليام و صعود ملکه آن (1702) اين دو بار ديگر به قدرت بازگشتند و در سمت‌های پيشين جاي گرفتند. در اين زمان، گودولفين و چرچيل رهبران اصلي “اليگارشي ويگ” بودند و پيوند نزديک همسر جان چرچيل با ملکه آن به ايشان اقتداري بلامنازع می‌بخشید.
سرداران فاسد و پيمانکاران يهودي
در سال 1702 چرچيل به “دوک مارلبورو” ملقب شد و به‌عنوان فرمانده کل ارتش بريتانيا در رأس “اتحاد بزرگ” عليه لويي چهاردهم، پادشاه فرانسه، جاي گرفت. در اين جنگ خونين ده‌ساله انگلستان و اتريش در يک جبهه جاي داشتند. امپراتور اتريش نيز لقب “شاهزاده روم مقدس” را به جان چرچيل اعطا کرد. اين عنواني است که تا به امروز دوک‌های مارلبورو به کار می‌برند.
فرماندهي ارتش اتريش در اين جنگ را شاهزاده اوگن ساوئي (آوژن دو ساووآ) به دست داشت که «به‌شدت بر دلالان و پيمانکاران يهودي متکي بود.» ژنرال جان چرچيل، دوک مارلبورو، نيز چنين وضعي داشت.
ي يهود می‌نویسد «سِر سالومون مدينا در دوران “جنگ وراثت اسپانيا” پيمانکار اصلي جان چرچيل بود و او را از طريق پول، تدارکات و به‌ویژه اطلاعات تغذيه می‌کرد.»
اين سولومون مدينا به همراه ويليام اورانژ راهي انگلستان شد و تأمين نيازهاي مالي وي را به عهده داشت. بخش مهمي از نيروي انساني انگلستان در اين جنگ از “بردگان نظامي” آلماني تشکيل می‌شد که پيمانکاران يهودي فراهم می‌آوردند. بدین‌سان، تاريخ خاندان چرچيل از آغاز با زرسالاران يهودي پيوندي ژرف دارد.
به نوشته تروخانوفسکي، جان چرچيل نه‌تنها سرزمین‌های اروپايي را غارت کرد بلکه در داخل بريتانيا نيز رشوه‌های کلان دريافت می‌کرد. به‌علاوه، او و زنش مشاغل ظاهري متعدد براي خود به چنگ آوردند که ساليانه 64325 پوند استرلينگ برايشان درآمد داشت؛ پولي که در آن زمان ثروتي هنگفت محسوب می‌شد. پس از پيروزي چرچيل در جنگ بلنهايم (13 اوت 1704)، ملکه به او اراضي پهناوري به وسعت 6000 هکتار در آکسفوردشاير بخشيد و مبلغ 500 هزار پوند پول نقد. چرچيل در اين زمين کاخي باشکوه ساخت و آن را به ياد جنگ فوق کاخ بلنهايم ناميد.
