کتاب فضاهای بدنمند (پدیدارشناسی و اجرا در درام معاصر)

عنوان کتاب: فضاهای بدنمند (پدیدارشناسی و اجرا در درام معاصر)

نویسنده: استانتون‌بی.‌ گارنر

مترجمین: غلامرضا خلعتبری‌جعفری، لیلا فرهاد‌شیخ‌احمد

در این کتاب نظر به این که این مطالعه مواجهه با محیط نمایشی به مثابه میدانی محتوایی و ادراکی است، میدانی که بر پایه مخاطب، بازیگر، کاراکتر جهت یافته است، از این رو این کتاب در روش و هدف تا حد زیادی تابع رویکردی پدیدارشناختی است. در نگاه نویسنده «پدیدارشناسی» اصطلاحی است که بر موضعی نظاره ­گرانه و مجموعه­ ای از راهبردهای نظری مرتبط با سنت فلسفی ­ای که توسط «ادموند هوسرل» پایه­ ریزی شده است اشاره دارد. در مجموع پدیدارشناسی حوزه پرمخاطره­ ای است که فیلسوفان متفاوتی را در خود جای داده است، فیلسوفانی نظیر «مارتین هایدگر»،«موریس مرلوپونتی»، «گاستون باشلار»، و «پُل ریکور»؛ 

بخشی از کتاب فضاهای بدنمند (پدیدارشناسی و اجرا در درام معاصر)

به معنای دقیق کلمه، پدیدارشناسی در سنت فلسفی خود اشاره به این فیلسوفان و دیگر پدیدارشناسان دارد و روش­های پدیدارشناختی، در حوزه ­های گوناگونی نظیر پزشکی، علوم اجتماعی، هنرهای بصری و تجسمی، مطالعات ادبی و آموزشی کاربرد دارد. با این حال تمام این شخصیت­ ها و جنبش ها با مجموعه ­ای از اهداف متضاد همراه هستد: رویگردانی توجه از جهان (جهان عینی) آن­گونه که با نگاهی علمی، انتزاعی تصور و توجه به جهان (پدیداری) آن­گونه که آشکار می­شود یا آن­گونه که خودش را به سوژه ادراکی نشان می­دهد؛ جستجو نمودن «چیزها»  آن­گونه که در تجربه مستقیم به آگاهی داده می­شود؛ بازگشتن به ادراک به منظور مواجهه کامل آن چیز با محیط خود.

سرفصل مطالبی که در این کتاب برای خوانندگان ارایه شده شامل :

پیش‌گفتار: مشاغل.

فصل اول: پدیدارشناسی و اجرا

بکت، مرلوپونتی و بدن پدیدارشناسانه.

صحنه‌پردازی بدن: به سمت پدیدارشناسی میزانسن.

تئاتر و نمایش واقعیت..

میدان بصری، میدان زیستی.

فصل دوم: از شکل انداختن فضا: میدان بصری در نمایش‌های متأخر بکت..

صحنه‌پردازی مدرنیستی و تئاتر فرم.

نور، تاریکی و تصویر در حال پرواز

حرکت، فضای تخت، گریز از مرکز

«…گوشت هنوز زنده».

فصل سوم: ابژه، عینیت و پدیدار بدن..

به صحنه بردن «چیزها»: رئالیسم و ابژه تئاتری..

عملکرد و فیزیولوژی: تجهیزات صحنه‌ای شپارد

بی‌جا و مکان نمودن بدن: نمایش صندلی‌ها اثر یونسکو و روزهای خوش اثر بکت..

حوزه‌های پدیداری: سرایدار

فصل چهارم: به اجرا درآوردن«من»: زبان و هنرهای دراماتیک در صحنه.

تجسم دوباره بخشیدن به واژه: متحیر مانده

اشاره و جایگاه بیان: شکستن سکوت، بوفالوی آمریکایی، نه من.

زبان به مثابه میزانسن.

مذاکره نمایشی: سرزمین هیچکس…

گفتمان نمایشی: اهانت به تماشاگر

فصل پنجم: کالبدشناسی پسابرشتی- سیاست‌های بدن‌مند.

برشت، بیگانگی و تنِ رنجور

بدن وفراسوی بدن: تروتسکی در تبعید و مارا/ ساد

خشونت و ترومای بازنمایی: لیر

فصل ششم: چشم‌انداز‌های زنانه: پدیدارشناسی و جنسیت..

جنسیتی‌سازی درد: نمایش رسم زندگی.

حرکت، بدن، فضا: نمایش‌های تام اخمو، یک لقمه پرنده، برای دختران رنگین‌پوستی که به وقت رنگین‌کمان/ به خودکشی می‌پردازند

بارداری و بدنمندی: نمایش‌های بارداری و طلسم شماره ۷.