عنوان کتاب: همسر یابی به شیوه امروزی ها
نویسنده: عادل علاف صالحی
کتاب همسر یابی به شیوه امروزی ها نوشته عادل علاف صالحی میباشد. که شیوه های بروزی را برای جذب همسر ایده آل خود مطرح میکند و با فکری باز تر میتوانید شریک زندگی خود را انتخاب کنید.
چکیده ای از کتاب:
متدوال ترین روش در فرهنگ ملی و دینی روش شناسایی به واسطه افراد خانواده و یا فامیل و بستگان است. افراد خانوداه اغلب به دلیل شناختی که از فرد و روحیات و عقاید و خواسته های وی دارند و همین طور شناختی که از افراد مورد نظر
دارند و یا می توانند با تحقیق های مهم همه جانیه شناخت کافی پیدا کنند بهتر می
توانند به تطابق داشتن و میزان هم گرایی و اشتراکات آنها آگاهی پیدا کنند. این روش ساده ترین روش عملی و سهل الحصول ترین طریق کسب اطلاعات اولیه و ارتباطات بعدی و مورد نیاز است و از نظر حاصل کار نیز ثمر بخش ترین شیوه به شمار می رود.
به عبارت دیگر این روش از این امتیازات برخوردار است: سهولت، سرعت کسب اطلاعات و ارتباطات، اطمینان نسبی بیشتر به صداقت و دلسوزی واسطه(که خانواده و والدین هستند ( و شناخت بیشتر به روحیات، سوابق و خواسته های طرفین). علاوه بر این خالی از هر گونه تعصب و سوگیری است و بدون هیچ گونه حب و بغض شخصی انجام می گیرد. همچنین تحت تأثیر احساسات و عواطف غریزی که در ارتباطهای مستقیم به وجود می آید، نیست.
قدیمی‌ها در ازدواج به مسائل ریزی اهمیت می‌دادند و آنها را به صورت سنت درآورده بودند، زیرا تصور آنها این بود كه ازدواج مثل یك هندوانه در بسته است كه نمی‌توان به شرط چاقو خرید. جوان‌ها هم آن روزها روی حرف بزرگ‌تر‌ها حرف نمی‌زدند و همیشه مطیع آنها بودند.
زندگی‌ها هم استحكام بیشتری داشت. اما امروزه با تغییر سبك زندگی این مسائل هم در صندوقی در پستوی خانه‌ها رفته است. تجردهای ناخواسته، بی‌رغبتی به ازدواج، افزایش سن ازدواج، اهمیت ندادن به خانواده و مسائل اقتصادی از جمله مشكلات جوانان است. اما جدی‌ترین مشكل در زمینه ازدواج جوانان، همسریابی است. روش سنتی همسریابی در كشور ما خواستگاری است كه با توجه به تغییرات جامعه این روش به تنهایی جواب نمی‌دهد. پدیده شهرنشینی گسترش یافته و خانواده‌ها از حالت گسترده به هسته‌ای تبدیل شده‌اند. به همین دلیل شناخت و تعامل زیادی بین خانواده‌ها وجود ندارد و روشهای سنتی دیگر جوابگوی شناخت جوانان از یكدیگر برای ازدواج نیست.
در فضای مجازی نیز ارتباطات جوانان آسیب‌زاست. بنابر این سوال اینجاست؟ چه روشی را باید پیش روی جوانان در انتخاب همسر بگذاریم؟ ما به مشاوره‌های ازدواج نیاز داریم. مثلثی را باید ترسیم كنیم كه یك راس آن جوانان، راس دیگر والدین و راس سوم آن افراد آگاه و مشاوران مجرب هستند. چرا كه وضعیت موجود نشان می‌دهد همه افراد نمی‌توانند در انتخاب مناسب همسر آینده خود تشخیص درستی داشته باشند.
وقتی سبك زندگی تغییر كرده به تبع برخی مسائل از جمله ازدواج هم تغییراتی را خواهد داشت. اینكه سنتی بودن یا مدرن بودن باعث استحكام یا تضعیف ازدواج بشود نمی‌تواند متغیر اصلی تلقی شود. متغیر اصلی آن چارچوبی است كه برای انتخاب همسر در نظر گرفته می‌شود. استحكام زندگی در زندگی‌های گذشته بیشتر بود. دلیل عدم ثبات زندگی‌های امروزه این است كه نظام ارزشهای ما نتوانست در نسل جدید به روز شده و همانطور منجمد ماند. جوان امروز هم این ارزش‌ها را مانع شادكامی می‌داند.
اما از سوی دیگر دوستی‌های قبل از ازدواج و خیابانی كه خانواده‌ها در آن با هم تعاملی ندارند، به نتیجه نمی‌رسد و انتخاب همسر در چنین دوستی‌هایی یا فضای مجازی عموما محكوم به متلاشی شدن است و اگر هم ادامه پیدا كند با جنجال و تنش همراه است. بهترین انتخاب در چارچوب تعامل خانواده‌ها با یكدیگراست.
درگذشته ساختار جامعه ما به گونه‌ای بود كه خانواده به صورت گسترده بودند. پدربزرگ، مادربزرگ و بزرگان خانواده نقش تاثیرگذاری داشتند. فرصت شناخت خانواده‌ها از پسران و دختران بیشتر بود و ازدواج‌ها عموما درون گروهی‌تر بود. اما امروزه این فرصت‌ها خیلی كمتر است. به همین دلیل بیشترین طلاق‌ها در سه سال اول زندگی صورت می‌گیرد، چون خانواده‌ها نقش زیادی در انتخاب ندارند و ممكن است در فرایند زندگی حمایت‌هایی كه خانواده‌ها باید از جوانان داشته باشند را ندارند و در مقابل جوانان هم اعتقاد و اعتمادی به تجارب گذشته ندارند كه معضلی است.
همچنین می توان با مراجعه به برخی مراکز مشاوره ازدواج که به منظور شناساندن دو
فرد برای ازدواج تأسیس شده است، فرد مطلوب و مطابق با خواسته ها و توقعات خود را یافت.
هرچند چنین مراکز مشاوره محدود هستند و یا کمتر با فرهنگ ملی و بومی ما این گونه شناسایی تناسب دارد، افراد کمتری برای شناسایی فرد مورد نظرشان به این مراکز مراجعه می کنند. ولی اگر چنانچه مرکز مشاوره ازدواج مورد اعتماد در محیط های دانشگاه یا غیر آن یافت شد و از طرف دیگر امکان همسریابی بواسطه راه اول یعنی وساطت خانواده به هر دلیلی امکان پذیر نیست می توان به کمک اطلاعاتی که چنین مراکزی در اختیار دارند اقدام به گزینش نمود.
تأکید می شود این مراکز مشاوره باید دارای کارشناسان دلسوز، با تجربه و مورد اعتماد و سابقه روشن و مطمئن باشند. معمولا این مراکز مشخصات داوطلبان ازدواج را جمع آوری کرده و شرایط مقتضی مورد نیاز در فرد مورد درخواست وی را اخذ و سپس با انطباق خصوصیات هر یک از داطلبین با دیگر داوطلبان و یافتن زوجهایی که نقاط مشترک بیشتری دارند می توانند کمک شایسته ای به جوانان ارائه نمایند.
راه دیگری که در حال حاضر و بخصوص در محیط های اجتماعی مختلط مثل دانشگاهها از آن استفاده می شود روش ارتباط مستقیم و بدون واسطه است. در این روش جوانان آماده ازدواج شخصا و مستقیما اقدام به خواستگاری یا جلب خواستگار می کنند. در این روش گاهی تصمیم گیرنده بدون توجه به معیارها و ارزشهای تعیین شده در شرائط همسر ایده ال و متناسب، و بدون توجه به هدف مورد نظر خود و صرفا به خاطر جلب توجه به ظواهری همچون زیبایی، ثروت، تحصیلات، پست و مقام و… شیفته طرف مقابل شده و تصمیم گیری اش در یک فضای فکری و روانی احساسی و عاطفی انجام می گیرد.
هرچند لازم است دو طرف به مسائل ظاهری مثل آنچه گفته شد توجه کنند ولی محور قرار دادن و اصالت دادن به آنها منتفی است و صحیح نیست بلکه باید ضمن توجه به آنها، به موازین اساسی و ارزشهای اخلاقی و زیربنایی و پایبندی به اصول اخلاقی اصالت بخشید و آنها را محور تصمیم گیری قرار داد. و گر نه تصمیم گیریهای بر اساس ارتباط های مستقیم و بدون واسطه معمولا بر اساس خواسته های نفسانی و احساسات زودگذر انجام می گیرد که عواقب ناگوار و نامطلوب دارد.
همه به خوبی آگاهیم که زمانی همچون ده تا بیست سال قبل، جمعیت کشورمان هنوز به این اندازه نرسیده بود و حتی اینهمه ابزارهای جدید و تکنولوژیهای فعلی و تغییرات گسترده ای که در حوزه شبکه و ارتباطات در بین افراد و خانواده ها بشکل امروز شاهدیم، نفوذ نکرده بود و حتی بعضا در دسترس نیز نبود …
کم کم با گذر زمان و ورود ابزارها و رسانه ها و تغییر در افکار و اندیشه ها و سبک زندگی و … شیوه های انجام کارها در حوزه های مختلف نیز دستخوش تغییرات اساسی و متفاوت از قبل شد بگونه ای که بعضا استفاده از شیوه های قدیمی یا قبلی بدلیل محدودیت هایی که در آنها وجود دارد دیگر قابل استفاده نخواهد بود . این نه به معنای بد بودن یا نامطلوب بودن بلکه فقط بدلیل محدودیتهای خاص و غیر قابل بهره برداری در طولانی مدت در برابر نیاز کثیری از تقاضای افراد در آن زمینه می باشد .
لذا به ناچار باید راهی برای آشنایی از این روشهای جدید یا ابزار نو برای استفاده درست و رفع نیازمان بشکل درست و صحیح اما با استفاده از این شیوه های نو پیدا کنیم .
پس اگر این واقعیت را که بدلیل افزایش جمعیت و تغییرات اساسی در قسمتهای مختلف جامعه و زندگی بخاطر ورود انواع و اقسام ابزارهای جدید و نو و رسانه ها و… را بپذیریم لذا با نگاهِ نو ،می بایستی در جهت چگونگی استفاده از این شیوه ها ی جدید برای امر ازدواج بتوان گام برداشت .
حال با این توضیح، به مواردِ جدیدِ شیوه یِ پیدا کردن موردِ مناسب برای امر خواستگاری اشاره می شود :
فضای اینترنت
فضای اینترنت یا شبکه جهانی اینترنت که همه افرادی که دسترسی به این شبکه گسترده دارند ، هرکدام احتمال مرتبط شدن یا پیدا کردن همدیگر را به شیوه های مختلفی دارند .
برنامه های گوناگون و مختلفی همچون تلگرام ، واتس آپ ، اسکایپ ،اینستاگرام … و محیط های گروهی و دسته جمعی فعال در فضای شبکه همچون فیس بوک یا … صدها و یا هزاران برنامه و یا محیط هایی که هرکدام به شیوه ای در حال فعالیت و یا استفاده از طریق کاربران انها می باشند وجود دارد که در همه این موارد راههای ایجاد ارتباط بین افراد، براحتیِ آب خوردن مهیا و شدنی است .
خب ، در نگاه اول راحت بودن و آسانیِ دسترسی به افراد و اشخاص از این طریق یکی از بزرگترین مزایای این محیط گسترده است اما به چه صورت برای امر ازدواج از آن استفاده کنیم تا بدون آسیب و یا فریب و یا هدر رفتن وقت و … بتوانیم در جهت مثبت و تسهیل در روندِ پیدا کردن مورد مناسب از آن استفاده مطلوب و صحیح ببریم .؟
مهمترین نکته ای که در همه موارد فوق باید به آن اشاره داشت و هرچند متفاوت در شیوه اجرا اما مشترک در هدف، آنکه در تمام این شیوه ها یک هدف وجود دارد و آن معرفی کردن یک مورد به طرف مقابل است که طرف مقابل بتواند مراحل آغازین خواستگاری را شروع کند . معمولا روش برقراری این ارتباط هم، بصورت تلفنی و از طریق خانواده پسر رایج و مرسوم بوده و هست.
پس اگر این هدف یعنی معرفی شدن مورد را در همه این شیوه ها مشترک بدانیم ،حال نباید شکل و راه و نحوه معرفی شدن یا آگاه شدن از مورد، برای ما فرقی کند ! چون همه ی ما بدنبال فرد یا واسطه یا یک معرف برای این امرِ خیر بوده و هستیم و اکنون اینترنت یا شبکه بزرگ جهانی اینترنت نیز به عنوان یک فردِ واسط یا معرف ، اما در شکل و غالبی فراتر از تصور از نظر ابعاد و اندازه و توانایی، می تواند به ما در این جهت کمک کند.
